مقاومت به انسولين زماني اتفاق ميافتد که سلولها به طور موثر به انسولين پاسخ نميدهند و توانايي آنها براي دريافت گلوکز از خون کاهش مييابد.
به گزارش
هفت چشمه، مقاومت به انسولين يک اختلال متابوليسم است که قبل از پيش ديابت ايجاد ميشود. در صورت عدم کنترل، پيش ديابت ميتواند به ديابت نوع ۲ تبديل شود.
مقاومت به انسولين زماني اتفاق ميافتد که سلولها به طور موثر به انسولين پاسخ نميدهند و توانايي آنها براي دريافت گلوکز از خون کاهش مييابد.
کربوهيدراتها مولکولهاي قند پيچيدهاي هستند که افراد از طريق رژيم غذايي خود مصرف ميکنند. بدن اين قندها را به قندهاي "ساده" در خون ما، يعني گلوکز، تبديل ميکند.
انسولين هورموني است که به رساندن گلوکز از خون به سلولها کمک ميکند. سپس سلولها گلوکز را به يک انرژي به نام ATP تبديل ميکنند.
اگر سلولها به انسولين مقاوم باشند،گلوکز در جريان خون باقي ميماند و باعث ايجاد وضعيتي به نام هيپرگليسمي يعني افزايش قند خون ميشود.
تحقيقات جديد تاييد ميکردند نور يک نشانه محيطي مهم است که ريتمهاي شبانه روزي بدن را کنترل ميکند.
محققان به اين نتيجه رسيده اند که زمان قرار گرفتن در معرض نور ميتواند بر مديريت گلوکز و چربيها، مصرف انرژي و حتي تنظيم دما در افراد مقاوم به انسولين تاثير بگذارد.
منبع: مديکال نيوز
انتهاي پيام/